Cehennem Köprüsünden Geçiş

Cehennem Köprüsünden Geçiş ve “Muhakkak Ki; Aranızda Oraya Uğramayacak Hiç Kimse Yoktur. Bu Husus, Rabbinin Gerçekleştirmeyi Üze­rine Aldığı Kesin Hükmüdür. Takva Sahibi Olanları Kurtarırız. Zalim Olanları İse Orada Dizleri Üzere Çökmüş Olarak Bırakırız.”^[1] Ayeti

116) Cüreyc’ten gelen rivayette, dedi ki: “Ebû Zübeyr’in bana verdiği habere göre, kendisi Cabir bin Ab­dullah’ı, (sırat) köprüsünden nasıl geçileceği konusu hakkında soru sorulduğunu işittiğini söylemiştir. Dedi ki:

“Bizler kıya­met günü şundan ve şundan geliriz. Bak! Bu insanların üstünde olan bir yerdir.[2] Dedi ki ümmetler putları ile ve neye tapıyorduysalar onlarla birer birer sırasıyla çağrılırlar. Sonra bu işin ardından Rabbimiz bize gelir ve:

“Kimi bekliyorsunuz?” buyurur. Mahlukat da: “Rabbimizi bekliyoruz” derler. Onlara güler hâlde tecelli eder. Sonra on­ları götürür. Onlar da ona tabi olurlar. Bir de onlardan mü­nafık, mü’min her bir insana bir nur verilir. Sonra yine ardına düşerler. Cehennemin köprüsünün üstünde bir takım çen­geller ve dikenler vardır ki, Allah’ın (c.c.) dilemiş olduklarını yakalarlar. Derken münafıkların nurları sönüverir. Sonra da mü’minler kurtulur. Yetmiş bin kişi olan ilk zümre yüzleri -on dördüncü gecedeki ay gibidir- geçip kurtulurlar, hiç he­sap görmezler. Onlardan sonra gelenler gökyüzündeki en parlak yıldız ışıkları gibidirler. Sonra böyle böyle öbürleri de geçerler. Sonra şefaat hulûl eder. Şefaat ederler. Nihayet “La ilâhe illallah” deyip kalbinde bir arpa ağırlığınca hayır bulunan kimseler ateşten çıkar da cennetin bir tarafına koyulurlar.

Cennet ehli onlar üzerine su serpmeye başlar. Nihayet onlar sel yerindeki otların süratle bitip büyümesi gibi bitive­rirler ve ateşten çıkanın ateş izi (yanan yeri) gider. Sonra da kendisine dünya ve onunla birlikte dünyanın on misli verilin­ceye kadar ister.”[3]

***

Yorumlar